Ik voel me alleen
Verlate in gedachten die niet stoppen
Ik voel een ondraagbare pijn
Tranen branden achter mijn ogen
Lopen over mijn wangen
Ik heb steken in mijn hart van de pijn
Het enige wat ik wil is bij jou zijn
Waarom die onduidelijkheid
De pijn die sloopt mij iedere dag meer
Mijn schouders kunnen de pijn niet meer aan
Ik wil je niet kwijt
Jou pad wil ik gaan
Ik wil met jou in mijn schoenen staan
Ga je mij nu echt verlaten
Met zo veel pijn hier achter laten
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Marit, wat jij schrijft is mooi. Poetisch en toch toegankelijk. Lekker doorgaan!
BeantwoordenVerwijderengroeten, Sonja Knoppers
Moooi marit, hopelijk gaat het snel weer goed tussen jullie!
BeantwoordenVerwijderendat gedichtje is egt super mooi weet dat ik er altijd voor je ben en we voor altijd maatjes zijn
BeantwoordenVerwijderenxxx je homomaatje