vrijdag 26 maart 2010

kracht

het is allemaal zo moeilijk
zo vervelend en ondraagbaar
dingen gaan niet altijd zoals je dat wil
soms moet je doorbijten op de moeilijkste dagen
het gevoel van verlaten zijn
jij moet sterk zijn
geloven in jezelf
denk na over dapperheid
sterk heid en kracht
je zult zien dat je meer waard bent
laat zien wie je bent
dat ben ik van jou gewend.

hij!


je bent zo mooi
zo lief niet voor te stellen
ik vind je leuk
maar dat kan ik jou niet vertellen
je ziet me vast niet staan
andere meiden zullen voor gaan
mijn hart volgt jou
ik hou van je
kon ik je dat maar vertellen
ik wil jou aan mijn zijde
met jou tijden gaan beleven
maar dat kan ik niet geloven
omdat jij toch van mij zal
weg gaan lopen.

vrijdag 19 maart 2010

mijn paard

zittend op jou rug
mijn haren in de wind
jou oortjes gespits voor uit
mijn handen stevig om jou nek
de zon brand op ons gezicht
in galop over de uitgestrekte wei
zo mooi en soepel als jij loopt
een gevoel van vrijheid om ons heen


verliezen

dagen de tranen lopen over mijn wangen
voel me verlaten en alleen
gevangen in een eindeloze gedachten
pijn van het verlaten en verlies
zijn zwaar
voel de druk op mijn schouders
ik kan even niet meer denken
de wereld tolt over me heen
bang om je te verliezen
dan ben ik hier enkel en alleen
als jij daar straks ligt onder die steen

---------------bijverzonnen stukje--------------------

jou glimlach bewaar ik in mijn hart
de herrindering van jou blijft
gedachten laten je niet los
verlaten maar gelukkig tegelijk
omdat ik weet dat we ooit weer samen zijn

stenen

ze zijn stapels hoog
groot en zwaar
maken dingen mogelijk voor de mensen
je kan ze niet ontlopen
iedere stap die je zet, zullen ze onder je zijn
ze zijn er in groot en klein
dik en dun
rond of vierkant
maar met stenen kun je bouwen
met mensen niet

einde

als wolken niet meer vliegen
bloemen niet meer groeien
vogels niet meer fluiten
als de wereld zal vergaan
wil ik in de hemel verder met je gaan

groen

ieder grassprietje groeit zoals die groeit
sprankelend groen in het mooie weer
zo donker in de trieste tijd
begonnen als een klein onmogelijk ding
uitgegroeid tot iets wonderbaarlijks
het gaat en staat waar het maar wil
word betrapt door de menigte
maar vermedigtvuldigt zich tot een mooi groen landschap