zondag 25 oktober 2009

een lang pad

ik volgde de lange wegen
zonder verlichting
enkel mijn ene voorlamp die als discobal functioneerde
ik fietste dieper en dieper
verder en verder
halverwegen stond ik in een donkeren omgeving
mijn lamp was uitgevallen
ik kon niet meer zien waar ik fietste
enkel en alleen op mijn gevoel fietste ik door
een gevoel van angst bekroop mij op het meest stille moment
ik stopte en stapte af
daar in de verte zag ik een lichtje
het was de engel die al die jaren op mij heeft staan wachten

1 opmerking: